B Plus heeft zijn Prijs voor Politieke Moed uitgereikt aan vice-premier Sophie Wilmès en professor Marc Van Ranst. De uitreiking vond plaats in de zalen van de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Daarmee knoopt B Plus opnieuw aan bij de traditie om de “Prijs voor Politieke Moed” jaarlijks aan twee personaliteiten van een verschillende taalgroep uit te reiken.

Hiermee knoopt B Plus opnieuw aan met een traditie om de “Prijs voor Politieke Moed” jaarlijks uit te reiken aan twee prominenten uit een verschillende taalgemeenschappen.

De Prijs voor Politieke Moed werd door onze beweging voor de eerste keer uitgereikt in 2006. De laureaten waren toen toenmalig minister van Volksgezondheid Rudy Demotte (PS) en oud-premier Wilfried Martens (CD&V).

De laureaten voor de Prijs worden telkens gekozen door het directiecomité van B Plus en zijn personaliteiten die zich in het voorbije jaar lieten opmerken door hun gematigde houding of stellingnames in zaken die de relaties tussen de taalgemeenschappen in België aanbelangen.

Het gaat in het algemeen om personen die verder kijken dan de grenzen van hun eigen gemeenschap en die het algemeen, gezamenlijk belang niet uit het oog verliezen.

De lijst van de eerdere laureaten van de Prijs voor Politieke Moed is als volgt:

  • 2006: Rudy Demotte (PS) en Wilfried Martens (CD&V)

  • 2007: Philippe Van Parijs en Rudy Aernoudt 

  • 2008: Jean-Michel Javaux (Ecolo) en Mathias De Clercq (Open VLD)

  • 2009: Alain Gerlache en Stijn Kolacny

  • 2010: Els Ampe (Open VLD) en Paul Magnette (PS)

  • 2011: Bart Peeters en Philippe Gilbert

  • 2012: Charles Michel (MR) en Daniël Termont (SP.A)

  • 2013: Veerle Baetens en Marc Coudron

  • 2014: Gwendolyn Rutten (Open VLD) en Elio Di Rupo (PS)

  • 2015:  Jan Goossens en Jean-Louis Colinet

 

Professor Marc Van Ranst werd niet in de eerste plaats uitgekozen omwille van de wijze waarop hij zich inspant in het kader van de COVID19-crisis om de bevolking te informeren en de regering te adviseren, ofschoon er voor het tegengaan van valse informatie die soms circuleert over het virus en over vaccinatie wel meer dan een gemiddelde dosis moed nodig is.

Hij wordt in hoofdzaak gelauwerd omwille van zijn niet aflatende strijd tegen extremisme die hij naast zijn job als viroloog voert op alle fronten. Zijn standvastigheid ter zake is een voorbeeld voor velen en verdient navolging. Zelfs onder bedreiging van hemzelf en zijn familie bleef en blijft Marc Van Ranst zijn punt maken.

Tegelijk was hij één van de eersten om zijn medeleven aan de familie van Jürgen Conings te betuigen, eens diens overlijden bekend raakte.

Marc Van Ranst was vorig jaar ook bij de eersten om het Pact voor België van B Plus mee te onderschrijven, alsook een opgemerkte opiniebijdrage waarin gepleit wordt voor een herfederalisering van de gezondheidszorg.

 

Vice-Premier Sophie Wilmès wordt aangeduid als laureaat omdat zij in uitzonderlijke omstandigheden de post van Eerste Minister op zich nam. Niet alleen was ze de eerste vrouwelijke premier van ons land, maar ze kwam aan het hoofd van de regering aan de vooravond van een ongeziene gezondheidscrisis.

Bovendien was haar regering slechts een minderheidsregering, en diende ze rekening te houden met heel wat verschillende gevoeligheden van de partijen die haar coalitie steunden. En heel de tijd was het duidelijk dat haar regering slechts een overgangsregering was die uiteindelijk de weg moest bereiden voor wat later de regering onder leiding van Alexander De Croo zou worden.

Sophie Wilmès was in 2018 ook één van de prominente MR-leden die zich uitdrukkelijk uitspraken voor de herfederalisering van bepaalde bevoegdheden.

Daarmee heeft ze ertoe bijgedragen dat het taboe dat daarop rustte, gesneuveld is.

 

 

Cartoonist Benoit van Innis overhandigt de prijs aan de laureaten