Vlaanderen gaat een nieuw inningscentrum voor verkeersboetes oprichten, dat zal instaan voor het innen van verkeersboetes na vaststellingen door trajectcontroles. Tegelijkertijd zal het aantal trajectcontroles verhoogd worden tot meer dan 1.200. De Vlaamse Overheid steekt daarbij niet onder stoelen of banken dat dit in de eerste plaats de begroting ten goede zal komen (en dus niet de verkeersveiligheid). Wie ook garen spint bij dit systeem, is TaaS, het privébedrijf dat sommige trajectcontroles uitbaat. Het is duidelijk dat private belangen en controledrang van de overheid hier geen gezonde combinatie vormen. Mobiliteitsprofessor Johan De Mol betwistte zijn GAS-boete met succes, net omwille van het gebrek aan controle door een bevoegd persoon en omwille van het feit dat verkeersveiligheid niet het eerste doel was van de trajectcontrole in kwestie.

De versnippering van de bevoegdheden inzake mobiliteit, de inefficiëntie en hogere kosten, en de moeizame coördinatie tussen de gewesten zijn al vaker het voorwerp van kritiek geweest. Mobiliteit is per definitie grensoverschrijdend, waardoor regionale versnippering vaak botst met de nood aan een samenhangend nationaal beleid. De institutionele complexiteit leidt tot onduidelijkheid over wie nu bevoegd is en de nood aan intergewestelijk overleg vertraagt broodnodige investeringen. Om van de problemen door verschillende regelgeving nog maar te zwijgen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er de laatste jaren gepleit wordt om mobiliteit te herfederaliseren.

Naast al deze nadelen blijkt nu dus ook dat er ten minste één deelstaat is, die het bij het uitoefenen van zijn bevoegdheid niet zo nauw neemt met fundamentele regels van het administratief en grondwettelijk recht. Met als voornaamste bedoeling zijn begroting op te smukken! Laat het duidelijk zijn dat de burgers dit soort “tweede belastingbrieven” meer dan beu zijn. Om van de rechtsstatelijke problemen inzake bevoegheidsafwending en bevoegdheidsmisbruik maar te zwijgen. Dit schaadt het geloof van de burger in de overheid en ondermijnt het draagvlak voor een efficiënt verkeersveiligheidsbeleid. Het is dus hoog tijd om eens ernstig te overwegen het mobiliteitsbeleid terug naar het correcte bestuursniveau te brengen én om het verkeersveiligheidsbeleid tegen het licht te houden.